Ottolenghi's pompoentaart met wortel en geitenkaas

Ik schreef het al: dit weekeinde is het bijzonder koud voor de tijd van het jaar. Een goede reden om binnen te blijven en wat lekkere dingen te maken in de keuken. Collega Arman riep al langer over kookboeken van Ottolenghi. Ook riep hij dat hij graag wat meer vegetarische gerechten op dit blog wilde zien. Welnu, een mooie gelegenheid om het een met het ander te combineren. Ottolenghi heeft namelijk nogal wat vegetarische gerechten op zijn naam staan. Een ervan is de pompoentaart met wortel en geitenkaas. Man man man, wat lekker! Het maken van de taart kost je een dag. Niet dat je de hele dag ermee bezig bent. Maar het deeg moet een paar uur in de koelkast rusten, de pompoen wordt in de oven geroosterd en moet daarna afkoelen, de wortelrelish maak je in ongeveer een half uur, als je de taartvorm hebt bekleed met deeg gaat die weer een half uur de koelkast in, het blind bakken van de taart duurt een half uur en dan moet je nog de taart in zijn geheel in de oven bakken. Al met al een baksel dat je makkelijk kunt maken (het is echt niet moeilijk), maar waarvoor je wel thuis moet zijn. Op internet komt dit recept vaker voor. Soms in de vorm van een taart en soms in de vorm van kleine eenpersoonstaartjes. Ik ben voor de variant van grote taart gegaan. Mocht je dit recept gaan maken, lees dan eerst even door hoe je alles moet bereiden. Ik beloof het je: het is het waard! Want wat is deze hartige taart lekker. Een bijzondere combinatie van smaken. Gelukkig heb ik nog een stukkie over, dat wordt mijn lunch voor morgen.

Cantuccini

Het feesttoetje van dit weekeinde waren de chocoladepotjes uit de laatste Allerhande (maart 2013). Ik heb me laten vertellen dat die erg geslaagd waren. Omdat het recept voor vier personen was, ging ik ervan uit dat ik er wel zes bakjes uit kon halen. Helaas, ik kwam niet verder dan vijf en heb me maar opgeofferd. In de wetenschap dat er nog genoeg lekkers kwam bij het gerecht. In de Allerhande werd gesuggereerd dat de chocoladepotjes prima geserveerd konden worden met cantuccini en espresso. En wie ben ik om een goed advies in de wind te slaan? Op zoek naar een recept voor cantuccini. En wat bleek: er bestaan legio recepten voor. Ik heb een beetje van het ene en een beetje van het andere recept genomen en dat leverde erg smaakvolle cantuccini op. Lekker knapperig, net als bij de Italiaan. Alleen zijn mijn cantuccini net even wat groter van formaat, maar dat ligt aan mijn snijkunsten. Je kunt ze zo groot en zo klein maken als je zelf wilt.

Je maakt twee rollen deeg, die bak je in de oven. Na het bakken laat je de rollen even afkoelen en dan snij je de rollen schuin in plakjes. Die plakjes bak je vervolgens nog een kwartier in de oven. Dat maakt de koekjes zo knapperig.

Appel-kaneelmuffins

Het afgelopen weekeinde is er een die in de boeken gaat als bijna-koudste ooit. Temperaturen van net boven nul en een gevoelstemperatuur ver onder nul. Ongelooflijk eigenlijk. Ik bedoel, het is lente! Je ziet buiten de krokussen en narcissen alweer boven de grond uitkomen, maar vanwege de temperatuur zijn het ijsbloemen geworden. Zelf heb ik het al dagen koud. Een soort van wintergevoel heerst in mijn huis. Ik heb van de nood maar deugd gemaakt. Appel-kaneelmuffins kwamen er op het menu. Lekker winters geurtje in mijn huis.

Ik heb de appelstukjes met custardpoeder gemengd, zodat de appelstukjes niet meteen naar de bodem van de muffins zouden zakken. De custard houdt de appelstukjes mooi op hun plaats.

Uit het recept kwamen ongeveer 18 muffins. Nadat de kinderen en de buren voorzien waren van een muffin moest ik nog snel wezen. Ik heb er welgeteld eentje op. Geen probleem, maar jee wat lekker!

Frittata met stilton

Collega Arman wilde graag wat meer vegetarische recepten. En omdat hij mijn leverancier van tal van lekkere recepten is, moet ik hem maar te vriend houden. Dus bij deze een vegetarisch recept. Eerlijk is eerlijk: ik had het recept er anders toch wel op gezet. Maar ach, wat maakt het uit.

Het recept komt uit een van de tijdschriften van Jamie Oliver. Zoals gebruikelijk pas ik zijn receptuur vaak aan door een teen knoflook in het gerecht te mikken.Ook gebruikt hij bimi. Nu vind ik bimi ook erg lekker, zeker als afwisseling van de standaardgroenten. Alleen is het niet altijd verkrijgbaar en bovendien ook niet echt goedkoop. Alternatief dat ik dan gebruik is broccoli. De totale bereidingsduur is ongeveer 30 minuten. Eerst even op het vuur, daarna in de oven. Zorg wel voor een pan, die zowel op het fornuis als in de oven kan.

Kip in Cha Shiu saus met knoflookrijst

Een paar jaar geleden kreeg ik wat oude kookboeken van mijn moeder. Zij ging haar keuken verbouwen en moest ruimte hebben in de kasten. Ik hou van koken en van neuzen in boeken. Alleen, met vier kinderen in een gewoon huis heb ook ik de ruimte hard nodig. Om die reden hebben we een paar jaar geleden de boeken op zolder gelegd. Eerst op een keurig stapeltje net naast de trap. Dit in het kader: dat komt binnenkort wel op de juiste plek. Maar ja, toen werd het stapeltje zoetjesaan steeds een beetje opgeschoven. En opgeschoven en opgeschoven. Een jaar of drie geleden besloten we de zolder te verbouwen tot slaapkamer. De zolder moest dus opgeruimd en leeg. En zo belandde het stapeltje keurig achter het schot. Het schot met spullen die we snel moeten kunnen pakken. Tja. Niet dus. Een paar maanden geleden dacht ik ineens aan die oude kookboeken. Tegenwoordig speur ik het internet af naar goede recepten en ideeën, maar gewoon eens bladeren in een kookboek is toch wel zo leuk. Je krijgt er een beetje een retrogevoel bij. De boeken werden tevoorschijn gehaald en ik kon aan mijn bladerzucht toegeven. En daar waren ze: de drie kleine chinese kookboeken met tal van recepten! Tijd om eens uit te proberen. Het is wel zaak om te zorgen dat de boeken niet weer achter het schot belanden, ze liggen al gevaarlijk op een stapeltje richting de trap.

Op het menu stond kip in cha shiu saus. Ik dacht dat dat prima te combineren was met gekruide rijst. In dit geval knoflookrijst. Twee lekkere smaakvolle gerechten, net weer even anders dan standaard. Let wel op de tijd: de kip moet zeker een uur marineren.

Shaoxing is Chinese rijstwijn. Je kunt het bij de toko kopen. Het geeft een lekkere smaak aan gerechten. Mocht je geen Shaoxing hebben, dan kun je ook gewone droge sherry als alternatief gebruiken.

chocoladeijs met tuiles

Op zaterdag is het in huize De Roij toetjesdag. Dat betekent dat er een speciaal toetje op het menu komt, al dan niet zelf gemaakt. De rest van de week is het fruit of vla en yoghurt. Maar op zaterdag dus iets speciaals. Mijn dochter van vijf kwam er laatst achter dat we een ijsmachine hebben. Die hadden we al langer, maar het element neemt nogal wat ruimte in beslag in de vriezer. Om die reden stond het element in een doos en dus werd hij niet gebruikt. Maar goed, sinds een tijdje heb ik zo'n grote Amerikaanse koel/vriescombinatie en ruimte te over in de vriezer. Zo kwam het element weer in de vriezer en zo zag mijn dochter de kom. Ze wilde weten hoe hij werkt en dat was de reden dat we gisteren samen chocoladeijs maakten. Je kunt dit ijs ook zonder ijsmachine maken. Giet dan het afgekoelde mengsel in een brede diepvriesbak en roer het regelmatig even met een vork door (dat voorkomt de vorming van ijskristallen). Let erop dat voordat je de ijsmachine gebruikt, of voordat je de bak in de vriezer zet (bij gebrek aan een ijsmachine) dat het mengsel echt afgekoeld is. Dat levert het beste resultaat op.

De tuiles zijn ook makkelijk te maken, maar je moet er wel geduldig voor zijn. Ik bakte steeds vier cirkels tegelijk. Na het bakken moet je die cirkels direct vormen. Dat leverde mij vier zere vingers op, ik pakte steeds het bakblik vast. Na de tweede serie had ik er wat handigheid in gekregen: direct na het bakken kun je de rondjes van het bakpapier trekken door simpelweg het bakpapier weg te trekken in plaats van de rondjes. Leg het rondje meteen in een vorm (ik gebruikte een beker), druk het in een vorm en je kunt het er meteen weer uithalen. Als de nog niet gevormde rondjes teveel afgekoeld zijn, dan kun je ze niet meer vormen. Leg ze dan een half minuutje in de oven en je kunt weer aan de gang. Je kunt ook de rondjes om de deegroller vormen, dan krijg je van die halfronde koekjes. Mocht je daar geen zin in hebben, dan kun je natuurlijk ook alleen rondjes bakken en die als koekje bij het ijs geven. Dat gaat in ieder geval een stuk sneller.

Om de rondjes te maken heb ik een ring van een weckpot gebruikt. Een beetje deeg met een mes dun uitsmeren (echt dun, dat is het lekkerste). Baktijd is ongeveer 6 minuten of tot de koekjes bruin zijn.

Parmezaanknoflookbroodjes

Al 'bladerend' door allerlei internetsites vol recepten trof ik een leuk blog aan: foodwishes.com. Op dit blog staat het recept voor deze parmezaanbroodjes. Omdat er soep op ons menu stond, leek het me een prima idee om deze broodjes te bakken. En inderdaad, dat was het. Een goed idee. De smaak van de broodjes is heerlijk. Krokant aan de buitenkant, zacht aan de binnenkant. Gekruid door de knoflook en kruiden, hartig door de kaas.
Het deeg is een zogeheten no-kneadbread. Geen gekneed, maar gewoon alle ingrediënten in een kom. Roeren met een houten lepel en daarna laten rijzen. Daarna uitrollen, voorzien van de smaakmakers, oprollen, in stukjes snijden en hup, de oven in. De baktijd is ongeveer 20 minuten. Niet te lang bakken, want anders worden de broodjes erg droog van binnen. En het is nu juist net de charme om ze zacht van binnen te hebben. In het recept wordt verse Italiaanse peterselie gebruikt. Maar ja, die had ik niet in huis. Ik heb dan ook gewoon gedroogde Italiaanse kruiden gebruikt, dat gaat ook. Ik moet zeggen, de broodjes zijn vrij machtig. Ik had er aan eentje genoeg. Wat over is gebleven, is de vriezer ingegaan. Onderstaand recept leverde zo ongeveer 10 broodjes op.

Snelle ontbijtbroodjes

In het weekeinde heb ik niet altijd evenveel zin om met het standaardbrood te ontbijten. Dat eet ik de hele week al en juist in het weekeinde heb ik een hang naar iets anders. Dit keer trof ik een recept voor biscuits aan op het blog van smittenkitchen. Een blog dat ik met interesse lees. Mij werd een makkelijk recept beloofd en wie ben ik om daaraan te twijfelen. Dus vandaag maar eens uitgeprobeerd, met mijn kritische vijfjarige. Zij beleeft grote lol aan koken en bakken, maar lust niet veel. Ook deze biscuits vond ze overigens niet lekker, in tegenstelling tot de rest van het gezin. De bereiding was zeker makkelijk. In het recept wordt uitgegaan van karnemelk, maar dat heb ik werkelijk nooit in huis. Een snelle rondvraag bij medebaksters leerde een mooie truc: een eetlepel azijn of citroensap in 250 ml gewone melk, een minuut of vijf laten staan et voila, een alternatief voor karnemelk. Je kunt daarna net zoveel melk pakken als je nodig hebt voor een recept. Het blog loog niet: de biscuits zijn eenvoudig te maken. Het deeg hoeft niet te rijzen, het wordt een soepel en makkelijk te vormen deeg en de oven doet de rest. Qua grootte kun je natuurlijk varieren. Ik heb biscuits met een diameter van ongeveer 5 cm gemaakt. Dit leverde 20 vrij kleine biscuits op. Voor mij prima, maar wie weet ben je in voor grotere biscuits. Ik vind ze lekker met wat goede aardbeienjam, als de biscuits nog een beetje lauw zijn. Ik heb me laten vertellen dat ze met extra pure chocoladepasta ook erg lekker zijn.

kindvriendelijke gemberkoekjes

Vandaag wilde mijn oudste dochter graag koekjes bakken. "Je weet wel mam, die we vorig jaar eens gemaakt hebben". Kijk, als je nu zelden bakt, dan is het wel te onthouden wat je wanneer hebt gemaakt. Maar ja, dat geldt voor mij dus niet. Wat ik vorig jaar eens heb gebakken.... goeie vraag. Een paar gokken later was het duidelijk: van die gemberkoekjes. Vorige week bakte ik al gemberkoekjes met chilikaramel, maar die waren qua smaak niet geschikt voor mijn kinderen. Veel te lekker/pittig. Op naar het recept van gemberkoekjes, die wel geschikt waren voor mijn kinderen. Ik heb eerlijk gezegd maar wat gedaan. In mijn hoofd hing nog wel een half recept en naar goed dunken heb ik er iets van gemaakt. En gelukkig lukte het. Op zich ook niet vreemd, de basis van boter/suiker/bloem is niet moeilijk en als je er dan ook nog wat kruiden inmikt, smaakt het algauw lekker. Zo ook deze koekjes. Er is niet veel bereidingstijd nodig. Je hoeft het deeg niet steeds uit te rollen en met koekjesuitstekers in de weer. Nee, je legt gewoon wat hoopjes deeg op een bakblik, of je draait gauw wat balletjes.

Chocoladehazelnoothavermoutreep

Ik kon er geen geschikte titel voor bedenken. Vandaar dat ik maar de belangrijkste ingrediënten heb genoemd. Mijn kinderen willen graag van die tussendoortjes mee naar school nemen. Van die snoeprepen. Ik gun ze hun reep, maar niet de repen die je kunt kopen. Dat de repen vaak per twee verpakt zijn, wat ik overbodig vind, valt eenvoudig op te lossen. Daar zit mijn ergernis ook niet zozeer in. Wat ik kwalijk vind, is de hoeveelheid toegevoegde middelen, die helemaal niet nodig zijn. Soms de goedkope glucose-fructosesiroop, die ik funest vind, vanwege het omzetten naar vet, conserveringsmiddelen, zout, noem het maar op. Ik wil hier zeker geen pleidooi houden voor De Gezonde Snack, maar feit is wel, dat ik dat soort tussendoortjes niet wil kopen voor mijn kinderen. Maar goed, ik snap hun hang naar een reep ook wel. Samen met mijn zoon heb ik dan ook eens zitten nadenken over een eigenbereide reep. Hij vond het wel een uitdaging. En het is gelukt! Een reep die mijn twee oudste kinderen beiden lekker vinden. Een dag na het bakken is de reep nog steeds crunchy. Morgen test ik of de reep ook twee dagen crunchy blijft. Ten minste, als er nog een portie over is. Je kunt varieren met ingrediënten. De basis voor dit probeersel was: havervlokken, hazelnoten, gemberpoeder, kaneel en chocolade. Maar voel je vrij om te wisselen van ingrediënten. Bijvoorbeeld amandelen, sesamzaadjes, cashewnoten, pinda's, gedroogd fruit, kokos, gember, kruiden, de keuze is enorm. Maar goed, eerst de basis maar.

Peren-gorgonzolasoep op een ludieke manier

Ik schreef al eerder over het jaarlijkse kerstavonddiner, waarbij de gasten allemaal een voorgerecht maken. Het is steeds meer een sport aan het worden om iets te bedenken, dat niet standaard is. Zo trof ik een aantal jaren geleden in het tijdschrift Seasons een recept aan van een perengorgonzolasoepje, dat je presenteert in een uitgeholde peer. Kijk, dat is iets dat niet standaard is. Er stond ook een overheerlijk recept in van porcinisoepje in een kommetje van parmaham, maar daarover schrijf ik een andere keer.

Je kunt de soep ook in een kommetje presenteren, maar juist die uitgeholde peer maakt er een feestje van. Onderstaande hoeveelheid is voldoende voor zes personen, maar wel in de lijn van een klein voorgerecht. Wil je echt per persoon een grote kom soep, verdubbel dan de hoeveelheden.

Thaise visballetjes

Tja, en dan vraagt je moeder voor haar verjaardag als cadeau een eigenbereid etentje. Dat vond ik een erg leuk cadeau om te geven, maar ik wilde wel iets aparts maken. In een van de kleine, oude kookboekjes van vriendin Marjolein trof ik een recept aan van Thaise visballetjes. Dat leek me wel wat. Iets aparts, met ingrediënten die mijn ouders ook lusten. Tijdens het maken had ik regelmatig een twijfelgevoel. Gaat het wel goed? Zal het wel smaken? Moeten de balletjes niet gepaneerd worden? Zijn ze niet te plakkerig? En uiteindelijk de grote opluchting: het ging goed, het smaakte erg lekker, de balletjes hoefden niet gepaneerd te worden en de balletjes waren niet te plakkerig. Gewoon het recept vertrouwen dus.

Dit recept levert ongeveer 25 balletjes op (ter grootte van een bitterbal). De hoeveelheid saus lijkt weinig, maar omdat het een dunne dipsaus is, is het echt voldoende voor vier personen. Maak je de 24 balletjes voor meer personen (wat ik me goed kan voorstellen, omdat het nogal een hap is), dan zou ik wel meer saus maken.

Gemberkoekjes met chilikaramel

Ik heb nu al een paar keer wat uit het tijdschrift Baking Heaven gemaakt en met succes. Reden te meer om voor het etentje met mijn ouders te kijken of er een speciaal baksel te vinden was. Ik trof gemberkoekjes met chilikaramel aan. Die wilde ik weleens proberen. Mijn vader houdt erg van gemberkoekjes en ik was benieuwd of de chilikaramel een verschil maakt. Ook deze koekjes zijn door de keuringscommissie heen gekomen, wat een enorm lekkere scherpgekruide koekjes! Eerst een zoete smaak, dan de scherpe gember en als laatste de pit van de chilipoeder. Een primaverrassend koekje als afsluiter van een diner.

Cannelloni

Soms maak ik cannelloni met verse pasta, maar soms met gedroogde rolletjes. Gewoon omdat het kan :). Die gedroogde cannellonirolletjes zijn wat bewerkzamer met het vullen, maar smaken verder prima. Ik vul de pijpjes met een theelepel, beetje bij beetje. Een geklieder, maar vrees niet: knoeien mag. Maak je het met verse pasta, neem dan dit recept  voor de pasta. Rol het deeg zo dun mogelijk uit (liefst met pastamachine) en snij er dan rechthoekjes van (ongeveer 12 bij 10 cm). Het vullen gaat wel makkelijker, omdat je zelf de plakjes kunt oprollen.

Afgelopen dinsdag was het weer eens cannellonidag. Ik had geen tijd om verse pasta te maken en greep dus naar de gedroogde variant. Cannelloni kan wat bewerkelijker zijn, het is niet een gerecht dat je even binnen een kwartier op tafel zet. Maar het is wel lekker! Ik maak een versie zonder vlees. Je kunt cannelloni ook prima met gehakt maken, alleen vind ik de smaak van het gehakt wegvallen tegen de smaken van de overige ingrediënten. Beetje zonde van het vlees, dus. Bovendien kook ik regelmatig zonder vlees.

De saus maak ik ook zelf. De basis is een blikje tomaten, liefst met kleine kerstomaatjes. Die geven een lekkere bite aan de saus en de velletjes zien er leuk uit. Ook de bechamelsaus maak ik zelf. Dat vind ik altijd zo'n waardeloos kant-en-klaarzakje! Je kunt van diverse merken zakjes bechamelsauspoeder kopen. Die moet je aanlengen met melk. Welnu: een bechamelsaus is niets anders dan boter, bloem en melk. Diezelfde melk dus, die je bij het pakje moet voegen. Een beetje boter en een beetje bloem kost echter aanzienlijk minder dan het fabrieksgebeuren.

Spaghetti carbonara

Eentje in de categorie: snel en makkelijk. Spaghetti carbonara. Alhoewel je het calorietechnisch vast niet iedere week zou moeten eten, is het op zijn tijd erg geslaagd. Het recept is eenvoudig, de ingrediënten heb ik vrijwel altijd in huis en de smaak is lekker. Bij ons staat het binnen een kwartier op tafel. Ook hier geldt weer: je kunt gedroogde spaghetti gebruiken, maar uiteraard ook zelfgemaakte verse spaghetti. Het lijkt dat dat meer tijd kost, maar dat is niet waar. Versgedraaide pasta hoeft maar een minuutje of vier te koken, terwijl gedroogde pasta meer kooktijd kent. Ach, je geeft er maar de draai aan die je zelf wilt. Wij eten er vaak een lekkere salade bij.